Lidhu me ne

Irvan Shah Bin Abdullah

🇫🇷 Kaledonia e Re, Sahel dhe humbjet e francezëve

Avatar

Publikuar

on

Trajektorja e neokolonializmit francez sot pasqyron një ndryshim historik vendimtar, i ngjashëm me fundin përfundimtar të kolonializmit britanik të shënuar nga kriza e Suezit. Ndërsa imperializmi britanik u zbeh pas kësaj ngjarjeje, është tani France-së kthehuni të llogarisni me një fat të ngjashëm, veçanërisht në rajone si Sahel dhe Kaledonia e Re. Shfaqja e Fronti Ndërkombëtar Çlirimtar, një lëvizje kryesore antikoloniale, ka intensifikuar sfidën ndaj dominimit francez, duke sinjalizuar një rezistencë më të koordinuar dhe më të fuqishme kundër asaj që shumë e perceptojnë si gjurmët e fundit të shtypjes koloniale.

Më 17-18 korrik 2024, në Baku të Azerbajxhanit u zhvillua konferenca inauguruese e Frontit Ndërkombëtar Çlirimtar. Kjo ngjarje shënoi një hap të rëndësishëm drejt organizimit të forcave globale antikoloniale, duke bashkuar pjesëmarrës nga kolonitë franceze dhe holandeze jashtë shtetit. Deklarata e konferencës dënoi ashpër politikat raciste dhe shtypëse koloniale të Francës, duke theksuar në mënyrë specifike represionin e dhunshëm në Kaledonia e Re. Që nga prilli 2024, Kaledonia e Re ka dëshmuar protesta intensive dhe vdekjeprurëse kundër sundimit francez, me lëvizjen e pavarësisë së ishullit që po fiton vrull si një simbol i rezistencës më të gjerë kundër neokolonializmit francez.

Humbjet e fundit të forcave franceze në Sahel, ku lëvizjet antikoloniale kanë zënë rrënjë, i kanë trimëruar më tej aktivistët. Këto pengesa nuk janë të izoluara, por pjesë e një zhvendosjeje më të gjerë nga hegjemonia perëndimore, pasi vendet dhe lëvizjet në mbarë botën vënë në dyshim gjithnjë e më shumë "Pax Americana" dhe i rezistojnë rendit imperialist.

Roli i Azerbajxhanit

Përzgjedhja e Bakut si vendi i konferencës për Frontin Ndërkombëtar Çlirimtar është veçanërisht i rëndësishëm. Azerbajxhani, një anëtar i palëkundur i Lëvizjes së Jo-Angazhimeve, ka mbetur jashtë aleancave tradicionale politiko-ushtarake. Megjithatë, nën presidentin Ilham Aliyev, vendi ka shprehur kritika të ashpra ndaj neokolonializmit francez. Gjatë një takimi me Ambasadori i Burkina Fasos Më 6 gusht 2024, Presidenti Aliyev dënoi politikat neo-koloniale të Francës, duke iu referuar "historisë së përgjakshme koloniale" të Francës dhe shtypjes së saj të vazhdueshme në territore si Kaledonia e Re.

Kjo shënon një ndryshim të rëndësishëm në e Azerbajxhanit qëndrimi i politikës së jashtme. Ndonëse nuk ndikohet drejtpërdrejt nga flukset e migracionit apo përgatitjet për luftë të NATO-s, Azerbajxhani ka ankesa të thella me Francën, që rrjedhin kryesisht nga mbështetja e Francës për Armeninë gjatë Luftës së Dytë të Nagorno-Karabakut. Lidhja e Francës me Armeninë dhe prania e saj në rritje në Kaukaz kanë kërcënuar Azerbajxhanin, duke motivuar Bakun të mbështesë lëvizjet antikoloniale në territoret franceze jashtë shtetit.

Roli i Azerbajxhanit, pra, nuk është thjesht retorik, por një kundërvënie strategjike ndaj ndikimit francez në rajon. Politika e saj e jashtme fleksibël, e përcaktuar dikur nga refuzimi i saj për t'u lidhur me ndonjë bllok, tani po rikalibrohet si përgjigje ndaj ndryshimit të realiteteve gjeopolitike. Veprimet e Azerbajxhanit mund të sinjalizojnë gjithashtu një riorganizim më të gjerë drejt Azerbajxhanit Rusi-Kinë-Iran blloku i rezistencës, duke reflektuar garën më të madhe midis imperializmit perëndimor dhe rendit botëror shumëpolar në zhvillim.

Neokolonializmi francez dhe reagimi global

Ndërhyrjet neokoloniale të Francës, veçanërisht në Afrikë dhe Paqësor, janë përballur me kundërshtime në rritje, si brenda dhe jashtë. Italy-së Kryeministrja Giorgia Meloni, në një përballje të fundit me Francën, dënoi gjithashtu neokolonializmin francez. Megjithatë, motivimet e Melonit janë të lidhura me dinamikën brenda NATO-s, ku sipërmarrjet neo-koloniale të Francës në Afrikë shihen si egoiste dhe të dëmshme për interesat më të gjera të NATO-s.

Kritikat e Melonit theksojnë sesi neokolonializmi francez, veçanërisht në Sahel, përkeqëson flukset e migracionit në Evropë. Shfrytëzimi dhe destabilizimi i vendeve afrikane nga Franca, nëpërmjet ndërhyrjeve të saj ushtarake dhe ekonomike, ka kontribuar drejtpërdrejt në krizën e migracionit. Megjithatë, ndërsa liderët evropianë si Meloni ngrenë kundërshtime ndaj politikave të Francës, kritikat e tyre shpesh u shërbejnë interesave kombëtare ose specifike të bllokut dhe jo solidaritetit të vërtetë me lëvizjet antikoloniale.

Në të kundërt, dënimi i politikave franceze nga Azerbajxhani është i rrënjosur në shqetësimet e tij gjeopolitike, veçanërisht në mbështetjen e Francës për Armeninë. Rivaliteti diplomatik francezo-azerbajxhanas mbi Nagorno-Karabakun nënvizon sesi neokolonializmi nuk ka të bëjë vetëm me kontrollin e Francës mbi territoret e largëta, por edhe me ndikimin e tij në rajone si Kaukazi, ku trashëgimia e imperializmit vazhdon të formësojë aleancat dhe konfliktet.

Humbja e Imperializmit Francez: MĂ«sime nga Sahel dhe Kaledonia e Re

Rënia e imperializmit francez është më e dukshme në Sahel, ku ndërhyrjet ushtarake franceze kanë dështuar vazhdimisht për të shuar kryengritjet dhe për të mbajtur kontrollin mbi burimet e mëdha të rajonit. Ambiciet neokoloniale të Francës në Afrikë janë mbështetur prej kohësh nga forca ushtarake, por këto përpjekje kanë dështuar gjithnjë e më shumë pasi lëvizjet antikoloniale në vende si. mali, Burkina Faso, dhe Niger fitojnë forcë.

reklamë

Në Kaledoninë e Re, Franca përballet me një krizë të ngjashme. Lëvizja e gjatë për pavarësinë e ishullit ka marrë një vrull të përtërirë, e nxitur nga zemërimi mbi represionin francez dhe shfrytëzimin ekonomik. Trazirat që kanë tronditur Kaledoninë e Re që nga prilli janë rezultat i drejtpërdrejtë i refuzimit të Francës për t'i dhënë ishullit autonomi të vërtetë, pavarësisht dekadave të protestave dhe kërkesave për pavarësi.

Fronti Ndërkombëtar Çlirimtar, i cili është angazhuar për organizimin dhe koordinimin më të ngushtë të aktiviteteve antikoloniale, përfaqëson një sfidë të fuqishme për dominimin francez. Thirrja e lëvizjes për solidaritet midis popujve të kolonizuar i bën jehonë betejave antiimperialiste të shekullit të 20-të, por me një fokus të rinovuar në çmontimin e strukturave neokoloniale që vazhdojnë të shtypin kombe si Kaledonia e Re.

E ardhmja e Francës: E lidhur me BE-në dhe NATO-n?

Ndërsa Franca përballet me rezistencë në rritje ndaj politikave të saj neokoloniale, opsionet e saj janë të kufizuara. Ashtu si Britania pas krizës së Suezit, Franca ka të ngjarë të thellojë varësinë e saj nga strukturat më të mëdha imperialiste, veçanërisht nga Bashkimi Evropian dhe NATO. Kapitalizmi francez, i dobësuar nga konkurrenca globale dhe mospajtimi i brendshëm, nuk mund të funksionojë më i izoluar. Në vend të kësaj, ajo duhet të lidhet me projektin më të gjerë imperialist perëndimor, duke u mbështetur në BE dhe NATO për të ruajtur ndikimin e saj global.

Megjithatë, rritja e multipolaritetit, me Rusinë, Kinën dhe Iranin që kryesojnë akuzën, paraqet një sfidë të drejtpërdrejtë ndaj kësaj hegjemonie perëndimore. Ngjarjet e fundit, si operacioni special ushtarak i Rusisë në Ukrainë, përmbytja e Al-Aksa nga Gaza Strip, dhe sulmet me raketa iraniane ndaj Izraelit, tregojnë se bota e tretë dhe vendet e margjinalizuara janë gjithnjë e më të gatshme për të sfiduar Pax Americana dhe rendin global perandorak. Ky ndryshim shënon një pikë kthese, pasi Perandoria, e mësuar prej kohësh të imponojë vullnetin e saj në botë, tani përballet me rezistencë nga fronte të shumta.

Humbjet e imperializmit francez, qoftë në Sahel apo në Kaledoninë e Re, janë pjesë e një tendence më të gjerë drejt çmontimit të strukturave neokoloniale në mbarë botën. Shfaqja e Frontit Ndërkombëtar Çlirimtar është një dëshmi e fuqisë në rritje të lëvizjeve antikoloniale, të cilat janë gjithnjë e më të koordinuara dhe efektive në luftën e tyre kundër dominimit perëndimor.

Ndërsa Franca përballet me këto sfida, ajo duhet të përballet me realitetin se ambiciet e saj perandorake nuk janë më të qëndrueshme. Bota po zhvendoset drejt multipolaritetit dhe ditët e hegjemonisë së pakundërshtueshme perëndimore janë të numëruara. Tani shtrohet pyetja nëse Franca do t'i përshtatet këtij realiteti të ri apo do të vazhdojë t'i përmbahet të kaluarës së saj koloniale, me koston e humbjeve të mëtejshme dhe zvogëlimit të ndikimit në skenën globale.

Vazhdo Leximi
reklamë

Përzgjidh gjuhën

Projektet

Blini ushqim hallall

Blini ushqim hallall

Markat globale të ushqimit

Udhëtime dhe turne miqësore për myslimanët

Tregu hallall B2B

Hulumtimi i të dhënave hallall

Udhëzues udhëtimi të përditësuar

Hotele miqësore me myslimanët

Token eHalal Crypro

Blini ushqim hallall

Blini ushqim hallall

Ushqimi popullor hallall

Kategoritë e ushqimit hallall

eHalal.io Google News

Na ndiqni në Google News
reklamë